۵۳- هیچ وقت نمی دانی کی تمام می‌شود.

بهترم. وقت‌هایی که بهتر می‌شوی چیز‌های سخت‌تر می‌آیند. چشم باز می‌کنی می‌بینی تنت مال خودت نیست و داری می‌نویسی مصیبت. به تن تکان خورنده‌ی مادرم فکر می‌کنم و مادرش. چه قدر آدم دارم که به آنها فکر کنم.
باید قوی بمانم. به سهم خودم. برای تین که همه عزادارند و من باید قوی بمانم‌.

 

+ پسر خاله‌ام را از دست دادیم. من از دست دادن را مرور کرده بودم اما مواجه نه. گیجم. و کاش صبر بدهد به همه و مادرش.